We hebben onlangs de eer gehad om te praten met JD Roth, de maker van de ongelooflijk succesvolle personal finance-blog Get Rich Slowly. In slechts vijf korte jaren is het JD gelukt om een ​​aanhangsel op te bouwen van ongeveer 85.000 lezers! JD's verhaal is vrij eenvoudig, maar een verhaal dat trouw blijft aan ons allemaal. Hij voelde zich diep in de schulden en besloot op een dag er iets aan te doen. . Hij parabelte dit verhaal in een enorm populaire personal finance-blog en schreef onlangs zijn eerste boek over het onderwerp, getiteld Your Money: The Missing Manual .
Het werk is ouderwets zoals zijn blog - er zijn geen snelle snelle schema's, gewoon eenvoudig, relevant advies over hoe je uit de schulden kunt komen en daar blijft. Het is allemaal gebaseerd op het simpele uitgangspunt van "minder uitgeven dan je verdient." We weten allemaal dat dit soms makkelijker gezegd dan gedaan is, maar het boek van JD geeft je een blauwdruk over hoe je daar moet komen. Hij biedt u de informatie die u nodig hebt om verstandige financiële beslissingen te nemen over uitgaven, sparen en beleggen, de drie hoekstenen van financiële vrijheid. Hij schrijft over bewezen methoden voor schuldvermindering en geeft je ook veel eenvoudige, pijnloze manieren om te bepalen hoe geld in je leven komt en er uit gaat. Het boek biedt ook informatie over hoe, wanneer en waarom financiële doelen worden gesteld. De titel van zijn boek staat centraal; voor de meesten van ons hebben we echt een "handleiding" nodig voor het beheren van ons geld.
Hier is een uittreksel van het gesprek dat we hadden, dat je bijna zeker net zo inzichtelijk zult vinden als zijn dagelijkse blogs:
Je blog bestaat al vijf jaar, op het laatste moment had je ongeveer 85.000 geregistreerde lezers en je artikelen bevatten consistent 100 of meer reacties. Waar geef je jouw geweldige succes aan bij? Is je verhaal tenslotte niet erg vergelijkbaar met veel andere mensen? Diep in de schulden, op een dag wakker, kapotte staart om uit de schulden te komen. Wat onderscheid je van alle andere PF-blogs die er zijn?
JD: Wanneer mensen vragen wat Get Rich langzaam succesvol heeft gemaakt, zeg ik dat het een combinatie is van hard werken en geluk. Het staat buiten kijf dat het vijf jaar lang bijhouden van een blog een enorme inzet vereist. Dit is een voltijdse baan voor mij en ik probeer constant mijn schrijfvaardigheid te verbeteren. En ik doe mijn best om op mijn lezers te reageren. Maar ondanks de moeite die ik erin heb gestoken, heb ik het geluk gehad om een ​​aantal belangrijke connecties te leggen en opgemerkt te worden door enkele grotere financiële schrijvers.
Ik vind wel dat mijn verhaal opvallend gemiddeld is. Maar ik denk dat een ding dat ik anders doe, elke dag naar buiten gaan en praten over mijn ervaring, ten goede of ten kwade. Geld is nog steeds een taboe-onderwerp in de VS, maar bijna vijf jaar lang heb ik elke dag geschreven over de dingen die ik goed en fout doe met geld. Ik doe niet alsof ik een expert ben, maar ik verberg ook niet wat ik aan het leren ben.
Welke rol spelen ouders in de persoonlijke financiële gewoonten van hun kinderen? Hoe vroeg moeten ze hen leren over persoonlijke financiën?
JD: Ouders spelen een sleutelrol bij het geven van financiële gewoonten aan hun kinderen. Of ze het nu weten of niet, kinderen erven financiële waarden van hun familie. Ik noem deze 'financiële blauwdrukken' de onuitgesproken richtlijnen die aangeven hoe we omgaan met kwesties als schulden en rijkdom.
Ik heb geen kinderen, dus ik kan niet zeggen op welke leeftijd ouders een uitkering moeten gaan geven of moeten leren over schulden. Ik weet echter wel dat kinderen het gedrag modelleren dat ze thuis zien. Het gaat dus niet zozeer om wat je openlijk leert als het gaat om wat jij en je partner doen in het dagelijks leven. Je kunt alles zeggen wat je wilt over het vermijden van schulden, maar als je credit-cardrekeningen ophaalt of ruzie maakt over geld, zullen je kinderen dat zien.
Dus ja, ik vind wel dat ouders kinderen de basis zouden moeten bijbrengen - het belang van sparen, de gevaren van schulden - maar ik denk dat het nog belangrijker is om goed financieel gedrag te modelleren.
Een paar weken geleden heeft een van je schrijvers een stuk over liefdadigheid gedaan ('Using Consumerism for Social Good'). Wat zijn uw gedachten over liefdadigheid en de rol die het zou moeten spelen in persoonlijke financiën? Moet een persoon met een schuld nog steeds wat of zijn geld doneren? En welke goede doelen staan ​​op je shortlist?
JD: Dit is een geweldige vraag. Ik ben opgegroeid in een gezin dat niet gaf aan een goed doel. We waren arm, dus we waren altijd bezorgd over hoe we voor onszelf konden zorgen, laat staan ​​om anderen. Als gevolg daarvan was het voor mij een strijd om als een volwassene voor liefdadigheid een prioriteit te maken, zelfs nu ik geen schulden meer heb. Ik neem veel (verdiend) luchtafweer vanwege mijn gebrek aan goede doelen, maar wat kan ik zeggen? Het is een probleem waar ik mee worstel. Ik ben niet perfect!
Dat gezegd hebbende, geloof ik dat het geven van goede doelen belangrijk is. Hoe belangrijk? Welnu, ik denk dat het aan elke persoon is om te beslissen. Er zijn mensen die het belangrijk vinden dat je altijd 10% van je inkomen doneert, zelfs als je een grote schuldenlast hebt. Anderen beweren dat 'het goede doel thuis begint', dat je pas effectief aan anderen kunt geven als je voor je eigen financiële behoeften hebt gezorgd.
Wat mijzelf betreft, ik heb gemerkt dat ik veel meer geneigd ben om aan echte mensen te geven in plaats van anonieme entiteiten. Ik geef een dakloze man $ 20 op straat, ook al kan hij het geld gebruiken voor drank. Vorig jaar heb ik anoniem $ 1000 geschonken aan verschillende vrienden die ik zag in nood. Als ze het nodig hadden, zou ik schoolboeken of sportuitrusting kopen voor mijn jonge nichtjes en neven. Die persoonlijke connectie is belangrijk voor mij, en ik ben veel meer geneigd om een ​​echt mens te geven dan aan een liefdadigheidsorganisatie (vooral een grote charitatieve organisatie).
Kort gezegd: ik begin net mijn reis naar het geven van goede doelen. Ik geef meestal niet aan grote groepen, maar in plaats daarvan aan individuen.
Je begint al in je boek met de opmerking dat "We allemaal geluk zoeken, geen rijkdom." Denk je dat de gemiddelde Amerikaan zich realiseert dat hij of zij een groot geluk kan bereiken zonder overdreven "rijk" te zijn?
JD: Ik denk niet dat Amerikanen - of wie dan ook - veel hebben nagedacht over wat hen gelukkig maakt. Het is een vraag voor filosofen. Toch zijn er dingen die mensen wel en niet gelukkig maken.
Ik denk dat de massamedia een enorme invloed hebben op onze cultuur, meestal voor het negatieve. Het zijn niet alleen de geestdodende brood- en circuseffecten van de media, maar de subtiele groepsdruk. We zien iets op tv en we denken dat het normaal is. (Vooral als we er herhaaldelijk aan worden blootgesteld.) En het maakt niet uit hoezeer iemand protesteert dat advertenties hen niet raken, ze hebben ongelijk. Reclame heeft invloed op mensen, zelfs uzelf. En studies tonen aan dat degenen die denken dat ze het minst beïnvloed zijn, eigenlijk het meest beïnvloed zijn. Dat is de reden waarom adverteerders bereid zijn elk jaar miljarden dollars in marketing te stoppen: omdat het werkt!
Het netto-effect van al deze marketing en reclame is dat we gaan geloven dat we dingen "nodig hebben" om gelukkig te zijn. En om deze dingen te krijgen, hebben we geld nodig.
Het grootste probleem is dat tot op zekere hoogte het waar is dat meer geld ons gelukkiger maakt. Rijke mensen zijn gelukkiger dan arme mensen, en rijke landen zijn gelukkiger dan arme landen. Maar over een bepaald bedrag heeft extra welvaart slechts een marginale impact.
Wat is de oplossing? Ik weet het niet. In mijn eigen leven heb ik geprobeerd mijn blootstelling aan reclame te verminderen (ik denk dat ik dit jaar bijvoorbeeld drie uur televisie heb gekeken) en ik doe er bewust aan dat het heel goed mogelijk is om gelukkig te leven, vervuld leven, zelfs zonder veel geld. Maar ik weet niet zeker of dit een boodschap is die de Amerikaanse massa ooit zal bereiken. Er zit geen geld in!
Het is een heel ongeduldige samenleving waarin we leven. Alles is gebaseerd op "sneller, sneller, sneller." Maar voor degenen die diep in de schulden zitten, is het bijna alsof geduld moet worden "geleerd" om schulden te overwinnen. Kan iemand zichzelf 'trainen' om geduldig te zijn?
JD: Absoluut! Dit is een geweldige vraag, omdat het de kern raakt van wat het betekent om succesvol te zijn, niet alleen met geld, maar met veel andere aspecten van het leven. Ik zit bijvoorbeeld midden in een programma voor gewichtsverlies. Ik ben sinds januari 40 kilo afgevallen. Maar vooral nu ik mijn doel najaag, is het gewichtsverlies vertraagd. De vooruitgang komt in horten en stoten. Ik moet mezelf eraan blijven herinneren geduldig te zijn, dat succes niet van de een op de andere dag komt.
Twee jaar geleden las ik een boek genaamd "Mastery" van George Leonard. Hoewel het niets met geld te maken heeft, is het het beste persoonlijk-financiële boek dat ik ooit heb gelezen. Leonard beweert dat het beheersen van elke vaardigheid niet gaat om de kwantumsprong naar grote verbeteringen, maar om het leren leven met de plateaus - die lange tijdspannen waar niets lijkt te gebeuren. Je spendeert twee jaar om een ​​enkele creditcard te betalen. Je besteedt zes maanden aan het kwijtraken van je laatste vijf pond. Je besteedt vijf jaar aan het bewerken van je roman. Deze plateaus vereisen mentale weerbaarheid. Ze laten de meeste mensen stoppen. Toch zijn deze plateaus waar succes daadwerkelijk wordt bereikt.
Dus, ja, geduld kan worden geleerd. Maar het leren is heel anders voor ieder van ons. En het is iets dat altijd moet worden gewerkt. Terwijl we onze tijd op een plateau afwachten, vallen we af en toe af. We zullen terugvallen. Het is erg belangrijk om te leren hoe je met deze fouten om kunt gaan zonder alle voorgaande vorderingen te ontsporen.
Je lijkt een grote fan te zijn van de 'schulden-sneeuwbal'. Echter, vanuit een strikt financieel standpunt, zal het volgen van de 'schulden-sneeuwbal'-idealen je meer geld kosten om uit de schulden te komen in plaats van je schuld van een "hoogste rentevoet" te elimineren eerste "type mindset. Moet het doel niet zijn om uit de schulden te komen door zo min mogelijk geld uit te geven?
JD: Niet noodzakelijk. Het doel om uit de schulden te komen is het kwijtraken van schulden. Ik beargumenteer dat als mensen wiskundig optimale keuzes zouden maken, ze in de eerste plaats geen schulden zouden hebben. Dus waarom zou je erop aandringen dat ze nu beginnen met maken? In plaats daarvan denk ik dat het belangrijk is om je te concentreren op de schulden-sneeuwbal - of op een andere methode die echt werkt om je schulden te laten verdwijnen.
Trouwens, de methode "hoge rentetarieven eerst" slaat alleen de methode op als deze werkt. Dat wil zeggen, als de persoon die het volgt in staat is om dit te doen zonder te falen. In mijn geval zou ik het niet kunnen doen. Ik zou de eerste methode met hoge rente proberen, maar opgeven omdat het zo lang duurde. (Zie? Gebrek aan geduld!) Uiteindelijk kostte het me meer op de lange termijn omdat ik terugdeinsde.
Maar nadat ik mijn toestemming had gegeven om de schuldsneeuwbal te volgen - om schulden af ​​te betalen van een klein saldo tot een hoog saldo, de rentetarieven negerend - kwamen de successen snel. Ik ben niet één keer ontspoord. Ja, ik betaalde iets meer rente dan ik had gedaan als ik de wiskundig optimale methode had gevolgd, maar dat is een kleine prijs om te betalen voor het feit dat ik de schuld heb kunnen aflossen, weet je?
Het belangrijkste om te onthouden is dat persoonlijke financiën niet gaat over het kennen van de wiskunde. Ik ken de wiskunde. Ik schopte in het wiskundige gedeelte van de SAT, plaatste me goed op het National Math Exam en was zelfs een van de topkinderen in de natie op Business Math toen ik op de middelbare school zat. U hoeft mij de wiskunde niet uit te leggen! Maar geldmanagement gaat niet over wiskunde - het gaat om emotionele volwassenheid. De debt snowball-methode helpt bij het bouwen van die volwassenheid.
Als je een facet van je persoonlijke financiële leven zou kunnen verbeteren, wat zou dat dan zijn?
JD: Ik besteed nog steeds te veel om mezelf te verwennen. Als ik iets zie dat ik wil en ik het kan betalen, koop ik het. Ik denk dat een beetje uitstel van voldoening me in goede banen zou leiden.
Als u zou kunnen gaan zitten met de nieuw gekozen regering onder leiding van de Republikeinen en hun een financieel advies zou geven om dit land uit zijn economische ellende te halen, wat zou dat dan zijn?
JD: Ha! Economie is voor mij een zwarte doos. Trouwens, ik ben apolitiek. (Ik ben een kleine onafhankelijke ik.)
Toch lijkt het mij vrij duidelijk dat wat de regering-Bush ook heeft gedaan, de zaken op een grote manier heeft verpest. Veel mensen geven president Obama de schuld voor de huidige economische crisis, maar hij heeft het niet gecreëerd. Zijn administratie heeft een pisarme klus gekost om het aan te pakken - geen vraag - maar zijn beleid bracht ons niet in deze rotzooi. De schuld daarvoor ligt bij de vorige administratie. Ik weet niet zeker waarom zoveel mensen dit negeren.
Ik denk dat de echte oplossing niet aangenaam is voor beide politieke partijen. Vanuit een persoonlijk financieel perspectief, moet je een positieve cashflow behouden: je moet je inkomsten verhogen en je uitgaven verminderen om uit de schulden te blijven (of eruit te komen). Waarom kan de overheid dit niet doen? Dat betekent minder overheidsuitgaven en hogere belastingen. Maar weet je wat? Dat irriteert mensen links en rechts, dus het zal nooit gebeuren. (De regering-Obama deed dingen precies achterstevoren, in feite: ze verlaagden de belastingen en verhoogden de uitgaven. Hoe is dat logisch?)
Hoe dan ook - dat is meer de politieke mening dan ik heb verstrekt in bijna vijf jaar schrijven aan Get Rich Slowly. Ik probeer weg te blijven van de politiek omdat het niet echt relevant is voor persoonlijke financiën.
Je besteedt een hoofdstuk van je boek aan het onderwerp doelen. Zie je een nadeel verbonden aan het stellen van doelen dat te agressief is? Als iemand $ 20k aan creditcardschuld heeft, en ze hebben hun doel gesteld om dat in de eerste zes maanden met de helft te verminderen, als ze tekortschieten, zie je dan niet dat ze dit ontmoedigen en ervoor zorgen dat ze het opgeven?
JD: Ja, agressieve doelen kunnen tot problemen leiden. Daarom pleit ik voor het stellen van realistische doelen. Kijk naar wat andere mensen hebben bereikt en gebruik deze successen als basis voor je eigen doelen. En voer de cijfers uit. Zoek uit wat realistisch en mogelijk is, niet alleen wat u hoopt dat u kunt doen.
Het belangrijkste is dat je leert om koerscorrecties aan te brengen. Ik denk dat te veel mensen doelen als onveranderlijk beschouwen - als ze eenmaal zijn ingesteld, zijn ze ingesteld. Dit is stom. Als je na drie maanden ziet dat je "ga weg van de schuld binnen zes maanden" nooit zal gebeuren, verplaats dan het doelwit. Laat het je niet ontmoedigen; gebruik het gewoon om uw doel de volgende keer te verbeteren.
Laat me teruggaan naar mijn dieet voor nog een voorbeeld. Ik stelde een doel om in 2010 50 pond te verliezen. Dat gaat niet gebeuren. Tot nu toe ben ik 38 pond kwijtgeraakt - en ik kan tegen het eind van het jaar nog 3-4 verliezen. Maar weet je wat? Ik laat me niet in de steek laten.
Om te beginnen, ik zal meer dan 40 pond kwijt zijn, verdomme! Dat is een succes! Ook al heb ik mijn doel gemist, ik heb iets opmerkelijks bereikt. Voor een ander verlies ik die 50 pond ... het kost me misschien nog een paar maanden. Maar ik ben bereid om geduldig te zijn. Ik weet dat ik er zal komen.
In 20 woorden of minder, wat is je beste advies voor het behoud van de financiële gezondheid?
JD: "Besteed minder dan je verdient; investeer de rest. "Het is basisadvies - zo basaal dat veel mensen het gewoon als triviaal afwijzen - maar het is ook de fundamentele wet van rijkdom. In feite, in Andrew Tobias 'uitstekende' De enige beleggingsgids die je ooit nodig zult hebben ', schrijft Tobias dat het volgende budget alles is wat je moet weten over het opbouwen van rijkdom: [deze lijst is een citaat uit het boek]
1. Vernietig al uw creditcards.
2. Investeer 20% van alles wat u verdient. En raak het nooit aan.
3. Leef op de resterende 80%, wat er ook gebeurt.
Alle financiële adviezen komen neer op "minder uitgeven dan u verdient; investeer de rest. "Alle miljoenen en miljoenen woorden geschreven over het onderwerp zijn ter ondersteuning van dit fundamentele principe.
Als schrijver van een personal finance-blog moet je zowat elke dag met goede korte artikelen komen. Het lijkt erop dat "writer's block" een nog groter obstakel voor je zou zijn dan zelfs voor de meeste boekenauteurs (één boek, één onderwerp, elk jaar of zo). Hoe vaak ervaar je een writer's block en hoe pak je het aan?
JD: Oh, goed verdriet. Ik ervaar bijna elke dag het writer's block. Hoe overwin ik het? Nou, ik heb verschillende methoden:
1. Ik heb een staf van schrijvers. Ik herkende jaren geleden dat ik niet in staat zou zijn om door te gaan met het schrijven van Rich Richly fulltime door mezelf. Ik kon zien dat de put droog zou raken. Dus ik begon gastauteurs aan te trekken. En vanaf daar ben ik verhuisd naar echte schrijvers van het personeel. Dit laat me een verscheidenheid aan stemmen horen bij Get Rich Slowly, en het geeft me vrije tijd.
2. Elke keer als ik een idee heb, noteer ik het. Als ik een writer's block krijg, als ik echt het blok moet breken, kan ik door mijn stapels papier graven om een ​​van de honderden ideeën te vinden die hier gewoon zitten.
3. Maar het echte geheim? Oefening. Geen grapje. Als ik stumped ben, moet ik vechten tegen de drang om achter mijn computer te zitten en naar het scherm te staren. Ik laat mezelf naar buiten gaan en een wandeling maken. Of maai het gazon. Of ga naar de sportschool. Wanneer ik dit doe, kom ik steevast met een verhaal en vaak met een goed verhaal. Sommige van mijn beste stukken bij Get Rich Slowly zijn het gevolg van het feit dat ik van de computer wegga en iets anders doe.
Schrijversblok is een heel echt iets. De sleutel is het ontwikkelen van coping-mechanismen om het effect ervan te minimaliseren.
Opmerking: Een speciale dank gaat uit naar JD omdat hij de tijd heeft genomen om met zijn drukke schema met ons te praten. Vergeet niet dat het de volgende keer dat u een bijzonder creatieve post op zijn blog aantreft, waarschijnlijk is geïnspireerd door een pittige training bij de sportschool! Nogmaals bedankt, JD!
En vergeet niet dat drie exemplaren van JD's boek, Your Money: The Missing Manual, weggegeven zullen worden aan drie gelukkige commentatoren op dit bericht!
Update : De 3 winnaars van JD's boek, Your Money: The Missing Manual, zijn Jeremy, kscritch en Mary G met hun opmerkingen hieronder. Proficiat!
Gift Cards 101: Hoe verschillende soorten cadeaukaarten kopen, verkopen en inwisselen
Cadeaubonnen, zowel betaalpassen als winkelspecifieke kaarten, zijn populair geworden voor verjaardagen, diploma-uitreikingen en alle andere 'cadeau-gevende' gelegenheden. Ze bieden een handige manier om een ​​individueel cadeau te personaliseren, terwijl de ontvanger nog steeds kan kiezen wat hij of zij leuk vindt.In
Huizenruil - Voors en tegens van ruilen van huizen voor vakantie
Heb je de film The Holiday ooit gezien? Daarin is Cameron Diaz het drukke leven in Los Angeles beu en besluit haar herenhuis te ruilen met een anonieme vreemdeling. De vreemdeling, Kate Winslet, woont in een opgeruimd huisje in Engeland en de twee brengen de kerstvakantie in elkaars huis door. Ze worden allebei verliefd en krijgen het leven in een vreemd land als een lokale in plaats van een toerist te ervaren
